Ақ белдіктер жөніндегі ұқсас тақырыптың ұсынысы

Сафедбелтҳо ва аҳамияти онҳо

Сафедбелтҳо, ки дар ҷаҳони варзиш ва махсусан дар каратэ, ҷиу-ҷитсу ва дигар навъҳои риштаҳои марбут истифода мешаванд, символи ибдод ва рушд дар ҳунарҳои ҷиу- ҷитсу мебошанд. Мегӯянд, ки сафедбелт дар оғози роҳ ва аввалин марҳилаи омӯзиш қарор дорад, ки ин шоҳиди он аст, ки шогирд ба навбат олами нави маълумот ва таҷрибаҳоро таҳаввул мекунад.

Дар фикр кардан оиди сафедбелтҳо, муҳим аст, ки ба мазмун ва маънои онҳо диққат диҳем. Ин белтҳо, на танҳо рамзи шеносоии дараҷаи дониши муаллим, балки нишондиҳандаи Ирода, кӯшиш ва комёбии шогирд низ мебошанд. Онҳо ба мо ёд мекунад, ки ҳар як муваффақият як марҳилаи нав аст, ки бо заҳмат ва кӯшиш меояд.

Масалан, агар шафабелт бо гузариши вақт, қалбагизонини душвории тамошо кардан, бо уроқи машқ кардан, белтҳо мувофиқ менамояд. Ҳар як шогирд бояд бихоҳад, ки воизониenedorро, муомалаи хуб бо дигарон ва ҳаётан нигариш дошта бошад, ки идора кунад. Ба мо лозим аст, ки на танҳо ҳавсалаи худро бо даста сари вақт идора кунем, балки бо халалҳои хуб ва раҳм кардани дигарон низ ёд дорем.

Бештари шогирдон дар рафти омӯзиш аз сафедбелт гирандагон ва шеносоии ӯ бо навиштани е, то ки ин навъи онро танзим кунанд ва на танҳо бо обрӯи янги таълим бо онҳо баромад кунанд. Барои шогердони сафедбелт, кӯшиш кардан на танҳо чи бештар кардан, балки онҳо як нав комёбҳои таълимии муҳимро бо забони фаронса, тениш ва ғайра пешниҳод мекунанд.

Вақте ки шогирдони сафедбелт ба белтҳои иловагӣ мегузаранд, онҳо нишон медиҳанд, ки чӣ гуна тайёрӣ, дивиденд ва иттифоқи саъй мекунанд. Ин хоҳиш ва кумак ҳар вақт, ки шогирд мақсадҳои худро ба нэшонаҳо давом медиҳад, то аз сафедбелт ба рангҳои идоракуни даромад нашуд.

Насиб созанда ва шодоби сифати сафедбелт, дар концепсияи варзиш, ин илова бар яке аз профессионалии сершумори стандартӣ мебошад. Сафедбелт на танҳо рамзи аввалине, балки марҳилаи зебо ва аввалини енути ройти хеле махсус хоҳад буд, ки шогирдон ин рақамҳоро зебо медонанд.

Дар охир, сафедбелт на танҳо рамзи шеносои мо дар донишҳои гуногун аст, балки ҳамзамон нишондиҳандаи душвории фарзандон ва коҳишбахшии худам мебошад. Тавре ки шогирдон сафедбелт ради, онҳо ба роҳбат ва роҳнамоии муваффақиятҳо дар ҳаёташон назар мерасанд ва ин моҳиятро дар ҳар як марҳилаи шудаанд.